هميشه كه عنوان نداره!

امشب ازدوری تو آسمان می گريد
من به آواز دلم باز غزل می خوانم
وسرود دل من همه سرشار از توست
مست از شوق تو من باز روان خواهم شد
و تورا خواهم يافت و چنان محوبلندای قدت خواهم شد
که دگر هيچ کسی باز مرا نتوان ديد.

خسته ام، جسمم درد مي كنه، روحم بدتر، به راه نجات و فرار فكر نمي كنم لذت مي برم از اين زجر....
پ.ن:
*خيلي وقت بود جمعه ها آپديت نكرده بودم... در كنار همه اون چيزهاي جديدي كه تو ذهنمه اين رو هم مي ذارم...
*سركلاس ادبيات استاد داستاني رو در مورد مولانا و شمس گفت كه ديگه نمي نويسم يا حق! تو پست بعدي در موردش مي نويسم . استاد جان اگه اينجا رو ميخونيد بچه ها دسيسه كردن شما رو با استاد معارف (م...ض...ي) رو كنار هم بذارند تا شايد اونم چيزي ياد بگيره و آرامش پيدا كنه اينقدر تيكه و متلك بار اين جماعت دانش پذير نكنه ...