چه زود گذشت...

خيلي زود روزها گذشت و برگشتيم ... پنجشنبه تا دوشنبه روزاي خيلي خوبي بود برام ...
اما خوب معمولا وقتي از كرج برمي گرديم من آب و روغن قاطي مي كنم و گير مي دم به همه چيز
دارم سعي مي كنم تو تبريز وابستگي پيدا كنم، واقعيت اينه كه زندگي كردن تو تبريز رو دوست دارم، كارم رو با همه سختي هاش و ساعت هاي كاري زيادش دوست دارم، كارگرهاي ساده و زحمت كش كارخونه رو دوست دارم و از همه مهمتر زندگيم رو دوست دارم... اما دوري از خانوادم و اقوامم رو نه!!! كرج كه بودم شايد سالي و ماهي يكبار ديدن خاله و مادربزرگ و ... نمي رفتم اما همين كه دسترسي بهشون داشتم دل گرمم مي كرد.
نمي دونم چطور بگم اما وقتي دور هستم دلم تنگ مي شه براي خيلي چيزا ... براي دم غروباي تابستون كه مي اومديم تو حياط، براي خريد كردن از مغازه، براي سر به سر گذاشتن مامان، براي كوچه شلوغ و پر از بچه هاي قد و نيم قد، براي ..................بگذريم.
دلم يه وزنه مي خواد، يه چيزي كه من رو از اين حس و حال در بياره! حس مي كنم توتبريز مسافرم و بعد از مدتي بايد از اينجا برم...
پ.ن:
*مدتيه به ذهنم مياد كه به زودي مي ميرم :ديييييي
* براي بار صدم توبه كردم كه فيلم نبينم! با اون فيلم مزخرف امروز عصر

*آجــــــي.... نگرانتم :(
مراقب خودتون و اطرافيانتون باشيد.