برگ علف و برگ پائيزي

يك برگ علف به يك برگ پائيزي گفت:
تو در هنگام افتادن از شاخه غوغا به پا مي كني و روياهاي زمستاني ام را برهم مي ريزي!
برگ پائيزي خشمگين شد و گفت:
اي هميشه فرومايه!از چه روياهايي سخن مي گويي در حالي كه به خاك پست چسبيده اي و از موسيقي آسماني دور مانده اي و در ميان آواز و نوحه فرق نمي گذاري؟
برگ پائيزي پس از گفتن اين سخن، بر زمين سقوط كرد و به خواب رفت و چون بهار فرارسيد، ازخ واب بيدار شد اما به برگ علفي مبدل شده بود.
پائيز نيز به خواب زمستاني رفت و چون باد وزيد، برگهاي پوسيده بر برگ علف افتادند. برگ علف با خود گفت:
واي از اين برگهاي سنگين پائيزي! انان در هنگام افتادنشان از شاخه ها غوغايي بر پا مي كنند و روياهاي زمستاني ام را بر هم مي ريزند!
دیوانه و خدایان زمینی - جبران خلیل جبران
پ.ن: اينم شده ماجراي ما آدمها....
مراقب خودتون و اطرافيانتون باشيد.
يا حق