دوشنبه، اردیبهشت ۰۴، ۱۳۸۵

دليت= رستگاري2

تا همين الان وبلاگ پابليش نمي شد افتضاح بودن و خراب شدن صفحه هم به همين دليل بود...
هنوز وسوسه كار خودشو نكرده ولي بدجور داره اذيتم مي كنه!!!‌آخه خونه تازه يه ساله داره مي شه!!! بعد خاطره هام واي واي خاطره هام نكنه طعمشونو يادم بره شيريني ها و تلخي هاشو!!!!
كمك....

۷ نظر:

ناشناس گفت...

nakon....
be soorate namayeshe gheire faal dar biar

ناشناس گفت...

عوض کردن خونه نباید باعث فراموشی خاطرات بشه اونا توی دل ما هستم. موهای سپید هم غصه نداره . نشونه رشد ... :) برقرار باشی

ناشناس گفت...

هستم= هستن

ناشناس گفت...

دم از بی وفایی می زنی! کجا با این عجله؟ البته اگه مسیر جدید زندگیت به قشنگی همین عکس باشه ارزش داره که چند تا تار مو براش مایه بزاری...موفق باشی دوست من! .

ناشناس گفت...

doostaye manam alan kheili mooye sefid daran...faghata havaset bashe nakanishoonha;momkene ziad shan...
Mozhgan chera comment doonie bala ro basti?[-x

ناشناس گفت...

salam
mohat sefid shoda;)))

ناشناس گفت...

نكنه يه وقت بزاري بري
شوخي نكن دختر
دلمون طاقت اين جورياشو نداره ها
ميخاي يه چن روزي دليم رو بفرستم پيشت دليت بشه
تو رو خدا از اين هوسا نكني
در مورد موهاتم زياد فكر نكن
ما تازه داريم دنبال موهاي سياه ميگرديم :دي