هبوط

مرا کسی نساخت، خدا ساخت؛
نه آنچنان که «کسی می خواست»،
که من کسی نداشتم.
کسم خدا بود، کس بی کسان.
او بود که مرا ساخت آن چنان که خودش خواست.
نه از من پرسید و نه از آن «منِ دیگر» م.
من یک گِل بی صاحب بودم..
مرا از روح خود در آن دمید.
وبر روی خاک و در زیر آفتاب،
تنها رهایم کرد.
«مرا به خودم واگذاشت».

يا حق